در خصوص دعوی ع.ط. به وکالت از ن.ش. به طرفیت ه.ش. به خواسته مطالبه اجرت المثل یک واحد آپارتمان از تاریخ ۱/۵/۷۶ لغایت ۱/۳/۱۳۸۹ به مدت ۱۵۴ ماه با جلب نظر کارشناس و پرداخت هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل. با توجه به شرح دادخواست تقدیمی و مستندات ابرازی از سوی وکیل خواهان و نظر به نتیجه تحقیقات و بررسی های به عمل آمده که مبین محق بودن خواهان نسبت به مطالبه اجرت المثل موضوع خواسته می باشد و با عنایت به حصول شرایط قانونی موضوع به کارشناسی ارجاع و کارشناس منتخب در نظریه مثبوت به شماره ۸۸۸ ـ ۳۰/۵/۱۳۹۰ میزان اجرت المثل مورد مطالبه وکیل خواهان را از تاریخ ۱/۵/۷۶ لغایت ۱/۳/۱۳۸۹ به مدت ۱۵۴ ماه به تفکیک هر سال جمعاً به مبلغ ۰۰۰/۲۰۰/۴۱۰ ریال تعیین و اعلام نموده که این نظریه به طرفین ابلاغ و مصون از اعتراض باقی مانده، و با توجه به اینکه با اوضاع و احوال تحقق قضیه نیز مغایرتی ندارد و دفاعیات خوانده و وکیلش را نیز به شرح صورت جلسات دادگاه به لحاظ اینکه متکی به ادله متقن نبوده مؤثر در دعوا ندانسته، لذا دادگاه دعوی وکیل خواهان را محمول بر صحت و ثابت تشخیص و به استناد مواد ۱۹۸ و ۵۱۵ و ۵۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۲۰۰/۴۱۰ ریال بابت اجرت المثل مورد مطالبه وکیل خواهان از تاریخ ۱/۵/۷۶ لغایت ۱/۳/۱۳۸۹ به مدت ۱۵۴ ماه به عنوان اصل خواسته و مبلغ ۰۰۰/۲۰۴/۸ ریال هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل طبق تعرفه در حق خواهان صادر و اعلام می گردد. رأی صادره حضوری است و ظرف مهلت ۲۰ روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه های تجدیدنظر استان تهران می باشد.

رئیس شعبه ۸۴ دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ متولی

در این پرونده آقای ح.خ. به وکالت از آقای ه.ش. به طرفیت خانم ن.ش. از دادنامه شماره ۰۰۴۹۴ مورخ ۲۹/۶/۹۰ شعبه ۸۴ دادگاه عمومی حقوقی تهران تجدیدنظرخواهی کرده است. به موجب دادنامه موصوف دعوای تجدیدنظرخوانده به خواسته مطالبه اجرت المثل یک واحد آپارتمان از تاریخ ۱/۵/۷۶ لغایت ۱/۳/۱۳۸۹ به مدت ۱۵۴ ماه محمول بر صحت تشخیص و حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ ۰۰۰/۲۰۰/۴۱۰ ریال بابت اصل خواسته و خسارات دادرسی صادر شده است. دادگاه با توجه به بررسی اوراق و مستندات پرونده و تشکیل جلسه دادرسی و استماع اظهارات حاضرین در جلسه، دادنامه تجدیدنظرخواسته مخدوش و مقتضی نقض است، زیرا در زندگی زناشویی اصل بر تبرعی بودن استفاده زوجین از اموال همسر خود می باشد، ضمن این که فرزند مشترک طرفین در جلسه دادرسی این دادگاه به تبرعی بودن سکونت پدر (تجدیدنظرخواه) در منزل مادرش (تجدیدنظرخوانده) اذعان داشته و اظهارکرده است هیچ گاه صحبتی از گرفتن اجرت المثل نبوده و برعکس انتفاع تجدیدنظرخواه از ملک تجدیدنظرخوانده مانند سایر همسران مجانی بوده است. از این رو عدم قصد تبرع طرفین در استفاده از ملک تجدیدنظرخوانده محرز نمی باشد. درخواست تجدیدنظر با بند ج ماده ۳۴۸ قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی انطباق دارد، لذا به استناد ماده ۳۵۸ قانون مرقوم و رعایت ماده ۱۹۷ همان قانون و وحدت ملاک تبصره الحاقی ۹/۵/۸۱ ماده ۳۳۶ قانون مدنی، ضمن نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته، حکم به بی حقی خواهان بدوی (تجدیدنظرخوانده) صادر و اعلام می شود. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه ۵۶ دادگاه تجدیدنظراستان تهران ـ مستشار دادگاه

اهوارکی – رمضانی