در خصوص دادخواست (ه. م.) به طرفیت (م. ن.) با وکالت (ع. س.) به خواسته الزام به تمکین، دادگاه با عنایت به اینکه خواهان منزل مناسب جهت سکونت مشترک زوجین تهیه نکرده و تمکین منوط است به تهیه مقدمات آن از جمله مسکن، لذا دادگاه دعوی را ثابت ندانسته و مستنداً به ماده 197 قانون آیین دادرسی مدنی، حکم بر بطلان دعوی صادر و اعلام می¬دارد. حکم صادره ظرف 20روز پس از ابلاغ، قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه تجدید نظر استان تهران است.

دادرس شعبۀ 272 دادگاه خانواده تهران

تجدیدنظرخواهی آقای (ه. م.) زوج با وکالت خانم (ز.) به طرفیت خانم (م.ن.) (زوجه) نسبت به دادنامه شماره 105-30/1/91 شعبۀ 272 دادگاه عمومی تهران که به موجب آن دعوی زوج به خواسته الزام زوجه به تمکین محکوم به بطلان اعلام شده است وارد و موجه بوده و رأی دادگاه مطابق قانون و دلایل موجود در پرونده صادر نشده است؛ زیرا وجود علقه زوجیت دائم و برقراری حقوق متقابل اقتضاء میکندکه زوجه در تمکین شوهرش باشد و از طرفی بر خلاف استدلال دادگاه بدوی، وجوب نفقۀ زوجه از جمله، تهیۀ مسکن متناسب با شئون زوجه از سوی زوج، فرع بر تمکین زوجه است، ولی تمکین فرع بر انفاق نیست و اثر حکم تمکین نیز نسبت به آتیه و بعد از اجرا است و دلیل بر نشوز زوجه در گذشته نمی¬باشد و تکلیف زوج به تهیه مسکن و اثاث¬البیت برای زوجه زمانی است که زوجه حاضر به تمکین باشد، قبل از آن تکلیفی ندارد و زوج آمادگی خود را برای تهیه مسکن و اثاث¬البیت، هم زمان با تمکین زوجه اعلام کرده است، لذا با استناد به ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی، دادنامه تجدیدنظرخواسته نقض می شود و با استناد به مواد 1102تا 1108و 1114 قانون مدنی، حکم به الزام زوجه به بازگشت به زندگی مشترک و تمکین از زوج صادر می¬گردد. النهایه، اجرای حکم منوط به فراهم شدن زمینۀ تمکین از قبیل مسکن متناسب و اثاث¬البیت متعارف از سوی زوج می¬گردد که لازم است هم¬زمان با اجرای حکم تمکین از سوی وی آماده شده باشد. این رأی قطعی است .

رئیس شعبۀ 30 دادگاه تجدیدنظر استان تهران –  مستشاردادگاه

بیگدلی –   آل حبیب