رأی وحدت رویه شماره ۳۲۲۲ مورخ ۳/۸/۱۳۳۸
رأی وحدت رویه در مورد سلب وکالت از وکیل تسخیری
شعب هشتم ونهم دیوان عالی کشور در مورد حدود اختیارات وکیل تسخیری اختلاف نظر داشته اند: شعبه هشتم عقیده داشته: وکیل تسخیری متهم در دادگاه بدوی حق پژوهش خواستن در دادگاه پژوهشی را ندارد ولی شعبه نهم اظهار نظر نموده: وکیل تسخیری در مرحله بدوی ممنوع از دخالت در مرحله بالاتر نخواهد بود.
موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:
رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور
همانطوری که شعبه نهم دیوان عالی کشور در رأی خوداستدلال کرده تعیین وکیل تسخیری بنابرتقاضای متهم برای دفاع از اتهام به طورکلی است و انحصار به مرحله بدوی نداردمادامی که عنوان وکالت ازوکیل سلب نگردیده می تواند در مراحل دیگر نیز به وظایف وکالتی خود رفتار نماید، بنابراین به نظر اکثریت رأی شعبه نهم دیوان عالی کشور صحیح می باشد.