عنوان: ربودن فرزند مشترک
پیام: اگر یکی از زوجین فرزند مشترک را برباید، باتوجه به وجود علقه زوجیت بین شاکی و متهم و فرزند مشترک بودن ربوده شده، آدم ربایی به دلیل فقد عنصر روانی منتفی است.
مستندات: ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی ۱۳۷۵
شماره دادنامه قطعی :
۹۱۰۹۹۷۰۹۰۸۸۰۰۸۷۶
تاریخ دادنامه قطعی :
۱۳۹۱/۱۲/۱۶
گروه رأی:
کیفری
خلاصه جریان پرونده
پیرو گزارش قبلی شعبه محترم ۱۱ دیوان عالی کشور موضوع دادنامه شماره ۷۹۸-۱۵/۸/۹۱ که نیازی به تکرار آن نیست اجمالاً آقای ش.ع. به اتهام آدم ربایی در شعبه ۱۰۲ دادگاه عمومی گناوه محاکمه شده و با توجه به گذشت شاکیه و احراز بزهکاری به یک سال زندان محکوم و حکم صادره در دادگاه تجدیدنظر استان بوشهر تأیید و قطعی شده و آقای الف. به وکالت از وی متقاضی اعاده دادرسی شده که در شعبه ۱۱ دیوان عالی کشور رد شده است. فعلاً همان وکیل با عنوان اینکه شاکیه همسر موکل می باشد. موکل فردی بی سواد است و صرفاً بدلیل درگیری لفظی پشت تلفنی وی را محکوم به آدم ربایی نموده اند. در حالی که فکر نمی کرد صحبت کننده با تلفن مأمور آگاهی است، همسر موکل دارای بیماری اعصاب می باشد و به خاطر شدت اختلافات شکایت نموده است، عنصر مادی آدم ربایی محقق نشده؛ چون فرد مورد آدم ربایی فرزند مشترک آن ها بوده است، موکل نمی تواند سوءنیت در [این] مورد داشته باشد و مبنای شکایت اختلاف قبلی بوده، از ریاست محترم دیوان عالی کشور متقاضی اعاده دادرسی شده که برای رسیدگی به این شعبه ارجاع شده است پرونده محاکماتی مطالبه و بررسی شد.