درخصوص دادخواست خواهان آقای (الف. الف. ز.) به طرفیت خوانده خانم (ع. الف.) به خواسته صدور حکم بر الزام خوانده به مراجعت به زندگی مشترک و تمکین از زوج، با عنایت به متن دادخواست تقدیمی و ضمایم آن، نظر به اینکه به موجب رونوشت سند نکاحیه شماره (8670) رابطه زوجیت فی¬ما¬بین طرفین محرز ومسلم است و خواهان نیز اعلام نموده که خوانده محل اقامت را بدون اجازه ترک نموده و حاضر به بازگشت به منزل نمی¬باشد و تقاضای الزام نامبرده به تمکین و بازگشت به منزل را خواستار گردیده و زوج آمادگی خود را جهت فراهم نمودن وسائل رفاه و آسایش زوجه اعلام نموده و با توجه به اینکه پس از انعقاد علقه زوجیت تمکین زوجه لازم می¬باشد و نظر به اینکه پس از وقوع نکاح به طور صحیح، حقوق و تکالیف زوجین در مقابل همدیگر بر قرار می¬شود، زوجین باید در تشیید مبانی خانواده و تربیت اولاد به یکدیگر معاضدت نمایند؛ و زن و مرد مکلف به حسن معاشرت با یکدیگر می¬باشند و از جمله تأثیرات ازدواج آرامش روانی و قلبی زن و شوهر است که موجب تعالی روح و جسم آنها می¬گردد؛ همچنان¬که قرآن کریم به این واقعیت اشاره می¬فرماید »هوالذی خلقکم مِن نفس واحده و جعل منها زوجها لیسکن إلیها« (ترجمه: اوست خدایی که شما را از نفس واحدی آفرید و همسرتان را از آن پدید آورد تا در کنار او آرامش بیابید.) و با عنایت به اینکه اصولاً زن باید در منزلی که شوهر تعیین می¬کند، سکنی نماید و خوانده محترمه دلیل موثری بر عدم تمکین خود به دادگاه ارائه ننموده تا مصداق ماده 1115 قانون مدنی واقع گردد، بنابراین دادگاه خواسته خواهان را وارد تشخیص داده و مستنداً به مواد1102  – 1103 – 1104 – 1114 قانون مذکور خوانده را به مراجعت به منزل مشترک و حسن معاشرت و تمکین از زوج و خوانده را به ادای وظایف زوجیت ملزم می¬نماید در صورت تهیّه مسکن موصوف با شرایط فوق¬الذکر و عدم حضور زوجه در مسکن مشترک و امتناع از تمکین، زوجه، ناشزه محسوب خواهد شد و ناشزه بودن او محرز می¬گردد؛ بنابراین اثر این حکم نسبت به بعد از اجراء می¬باشد و دلیل بر نشوز زوجه در گذشته نیست. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدید نظر در دادگاه محترم تجدید نظر استان تهران می باشد.

رییس شعبۀ 249 مجتمع قضایی خانواده تهران – موسوی مطلق

تجدیدنظرخواهی خانم (ع. الف.)  نسبت به رأی موضوع دادنامه شماره 901188- 27/4/91 صادره از شعبۀ 249 دادگاه عمومی خانواده که بر الزام زوجه به تمکین از همسرش اشعار دارد، وارد نیست؛ زیرا رأی تجدیدنظرخواسته موافق موازین قانونی و با رعایت اصول و قواعد دادرسی صادر گردیده و ایراد اساسی متوجه آن نمی¬باشد؛ تجدیدنظرخواه نیز در این مرحله مطلب قابل توجهی عنوان نکرده لذا به استناد ماده 358  قانون آیین دادرسی مدنی، رأی تجدیدنظرخواسته تأیید می¬گردد. این حکم مثبت نشوز زن نمی¬باشد، بلکه زوج باید نسبت به این حکم اجرائیه صادر نماید تا عملاً هم معلوم گردد زوجه تمکین خواهد نمود یا خیر؛ به علاوه اثر این حکم نسبت به آینده است و به گذشته اثری ندارد؛ چنانچه زوجه مدعی عدم پرداخت نفقه درگذشته است، می¬تواند از دادگاه مطالبه نماید. این رأی قطعی است.

رئیس شعبۀ 47 دادگاه تجدیدنظر استان تهران  –  مستشار دادگاه

معنوی  – مدنی