عنوان: ادعای علقه زوجیت توسط متهم

پیام: در اتهام زنای به عنف، در صورت ادعای متهم مبنی بر برقراری رابطه جنسی با علقه زوجیت(صیغه)، دادگاه ابتدا باید ادعای متهم را با ادله شرعی رد نموده و سپس حکم مقتضی را صادر نماید.

مستندات: ماده 223 قانون مجازات اسلامی 1370

شماره دادنامه قطعی :
9309970908800003
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/01/18
گروه رأی:
کیفری

خلاصه جریان پرونده

حسب محتویات پرونده آقای م.ک. فرزند ع.، 34 ساله، به اتهام زنای به عنف و محصنه با شاکیه خانم ف.و. تحت تعقیب کیفری قرار گرفته است. آقای م.الف. به وکالت از خانم یاد شده در شکایت تقدیمی به تاریخ 11/11/91 اعلام نموده موکل در معیت بستگان درصدد تهیه مسکن بوده که حسب تصادف در املاک با مشتکی عنه روبرو شده که نامبرده با ارائه تلفن از موکل درخواست نموده با وی در تماس باشد و موکل بی خبر از اهداف پلید و به ظاهر فریبنده مشارالیه به محض تماس از موکل درخواست نمود تا به فوریت مراجعه نماید موکل شخصاً مراجعه و مشارالیه با هدف رؤیت منزل با استفاده از خلوتی محیط و تنهایی وی را مورد تجاوز قرار داده است (ص1). خانم ف.و. فرزند غ.، 41 ساله، اظهار داشته: به اتفاق اعضاء خانواده ام جهت خرید خانه به املاکی به نام املاک خانه پدری واقع در دارآباد مراجعه و فردی به نام م.ک. که کارکن املاک بود چند خانه ای به اینجانب مطرح و بعد از گذشت چندین روز این فرد در اثناء بازدید یکی از خانه ها علی رغم میل باطنی ام و مقاومت هایم جهت جلوگیری از این کار به زور مرا مورد تجاوز قرار داد و در واقع با غافلگیر کردنم و در واقع با اصرار و تهدیدهای ارعاب گونه از من خواست که صدایم را بلند نکنم و از ژل لیدوکائین جهت تسریع این کار استفاده کرد (ص4). به گزارش پزشکی قانونی در تاریخ 29/11/91 از خانم مزبور معاینه به عمل آمد پرده بکارت از نوع حلقوی دارای محو شدگی ناشی از پارگی توأم با نسج التیامی در نواحی ساعت های 5 و 7 می باشد که از زمان ایجاد آن حداقل بیش از سه هفته گذشته است (ص6). مشارالیها در تحقیقات دادگاه اظهار داشته: شکایت من از م.ک. به لحاظ زنای به عنف از ناحیه جلو با ازاله بکارت در اوایل دی ماه می باشد البته روزش دقیق یادم نیست در داخل منزلی در دارآباد که خالی بود موقع نشان دادن خانه به زور تجاوز کرد خانه را برای خواهرانم می خواستم بخرم …. من یک بار برای وی برای چند نفر پیامک می فرستادم متن ادبی بود فرستادم به همدیگر زنگ زده ایم راجع به مسئله پیدا کردن خانه بود (ص9 و 10). م.ک. در اولین تحقیق در مرجع انتظامی اظهار داشته: حدود سه ماه قبل بیشتر من به واسطه شغلم که در زمینه مسکن فعالیت دارم در خیابان دارآباد مقابل بنگاه خانه پدری ایستاده بودم ایشان خواهان آپارتمان به صورت پیش خرید از من شد که پس از آن با هم آشنا شدیم و حتی چندین مورد بازدید ملک را نیز با هم داشتیم که به صورت مشارکتی با خانم و. بخریم و ایشان در طی یک ماه آشنایی دایم به من اس ام اس های عاشقانه داد و ارتباط ما به صورت تلفنی شروع شد و نیتی به ادامه ارتباط نداشتم که با اصرار ایشان مواجه شدم یک روز از من درخواست کرد که خانه ای به او نشان بدهم قبل از حضور در محل اعلام کرد نهار نخورده ام بنده نهار خریدم و آوردم و ساختمان خالی از سکنه بود نهار را خوردیم که قصد خروج از محل را داشتیم ایشان با خارج نمودن لباس هایش بنده را وسوسه کرد و گفت شوهر ندارم و در تهران مجرد زندگی می کنم و با افراد دیگری بوده ام من به دلیل این که فردی نماز خوان و متأهل هستم … صیغه زبانی جاری و اقدام به نزدیک شدن با وی شدم و تمام موضوع با رضایت خودش بوده و هیچ گونه اجباری در کار نبوده است (ص13). نامبرده در تحقیقات دادگاه نیز اظهار داشته: من یک بار با وی نزدیکی از جلو داشته ام نصف و نیمه داخل کردم البته وی را قبل از نزدیکی صیغه کردم صیغه را من گفته ام و وی هم قرائت کرد به فارسی گفتم به این صورت …. به مدت یک ماه و به مهریه یک شاخه گل و بعد از گفتن او من هم گفتم بلی …. سؤال: اگر صیغه شما بوده برای چه شکایت کرده است؟ جواب: چون می گفت پرده بکارت من به مشکل خورده است. سؤال: آیا ارتباط اس ام اس هم با همدیگر داشتید؟ جواب: اولین اس ام اس را وی فرستاد متن آن این طور بود سلام شما خانه عشق هم می سازید بعد دیگر آشنا شدیم قرار شد یک خانه شریکی بخریم که نخریدیم (ص 18 و 19). متهم در جلسه دادرسی در پاسخ به اتهام زنای به عنف اظهار داشته: قبول ندارم در ضمن من در جلسه قبل که گفته ام نصف و نیمه داخل کردم منظورم از روی لباس بوده و بقیه اظهارات خود را در جلسه قبل قبول دارم.
شعبه 72 دادگاه کیفری استان تهران پس از رسیدگی طی دادنامه شماره 00046-1/3/92 با اتفاق آراء به شرح آتی انشاء حکم نموده است:
رأی دادگاه
در خصوص اتهام آقای م.ک. با وکالت آقای ق.ز. دایر بر زنای به عنف موضوع شکایت خانم ف.و. به لحاظ فقدان ادله قانونی و شرعی در جهت احراز وقوع بزه اعلامی به اتفاق نظر هیئت قضایی دادگاه حکم به برائت متهم به استناد بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و اصل 37 قانون اساسی صادر می نماید. و اما در خصوص اتهام دیگر نامبرده دایر بر زنای محصنه به لحاظ وجود شبهه در خصوص دسترسی متهم به همسر قانونی خود، با توجه به ادعای حامله بودن همسرش به لحاظ عدم احراز زنای در شرایط احصان طبق نظر اکثریت هیئت قضایی به استناد ماده واصل مارالذکر حکم به برائت متهم صادر می نماید. و اما در خصوص اتهام نامبرده دایر بر زنای عادی با توجه به نحوه اظهارات طرفین و عدم احراز ادعای متهم در خصوص صیغه نمودن شاکیه به لحاظ انکار شاکیه و عدم ارائه دلیل از سوی متهم و سایر امارات و قرائن مندرج در پرونده که از طرق حصول علم متعارف در احراز وقوع بزه اعلامی می باشد، با احراز بزهکاری متهم در این خصوص با در نظر گرفتن مواد 63، 64، 105، 100، 88 قانون مجازات حکم به محکومیت متهم به تحمل یکصد ضربه تازیانه طبق نظر اکثریت هیئت قضایی دادگاه صادر می نماید. رأی صادره ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظر در یکی از شعب دیوان عالی کشور می باشد .
دادنامه صادره در مورخه 25/3/92 حضوراً به شاکیه خانم ف.و. و در مورخه 27/3/92 به متهم آقای م.ک. ابلاغ که متعاقباً شاکیه به شرح لایحه تقدیمی به تاریخ 15/4/92 و آقای ق.ز. به عنوان وکیل تعرفه شده متهم به شرح لایحه تقدیمی به تاریخ 16/4/92 درخواست تجدیدنظر نموده اند. شاکیه در لایحه خود اجمالاً عنوان نموده قضات کیفری استان با وجود احراز بزهکاری مشتکی عنه و گواهی پزشکی قانونی و سایر امارات و قرائن معلوم نیست به چه دلیل محکم و متقنی مبادرت به برائت آقای م.ک. در این موضوع زنای به عنف و محصنه نموده است و دلایلی که در دادنامه معترض عنه عنوان گردیده من جمله ادعای حامله بودن همسر متهم هیچ کدام متقن و مستند و حتی در حد عرف نیز شفاف نیست. وکیل متهم در لایحه تقدیمی اجمالاً عنوان نموده اتهام زنای عادی هم به موکل وارد نیست چون اساساً ارتباط و رابطه جنسی واقع نشده است و در هیچ جای پرونده موکل به عمل زنا اقرار نکرده است تنها در زمان دستگیری و ترس و دلهره ای که از دستگیری داشته اظهار داشته که یک بار به طور نصفه و نیمه رابطه برقرار کرده که چنین اقراری آن هم نه در دادگاه نمی تواند اتهام رابطه زنا را ثابت نماید …. پس از ارسال پرونده به دیوان عالی کشور جهت رسیدگی به این شعبه (6) ارجاع شده است .
هیئت شعبه در تاریخ بالا تشکیل گردید. پس از قرائت گزارش آقای احمدی عضو ممیز و ملاحظه اوراق پرونده و نظریه کتبی آقای میرشریفی دادیار دیوان عالی کشور اجمالاً مبنی بر نقض در خصوص دادنامه شماره 00046-1/3/1392 تجدیدنظرخواسته مشاوره نموده، چنین رأی می دهد:

رأی شعبه دیوان عالی کشور

با توجه به محتویات پرونده به ویژه اظهارات توأم با اقرار صریح آقای م.ک. فرزند ع. به آشنایی و رابطه تلفنی با خانم ف.و. و با هم به منزل خالی از سکنی رفتن و …. رسیدگی شعبه محترم 72 دادگاه کیفری استان تهران و لحاظ انکار نامبرده و بلابیّنه و دلیل اثباتی بودن شاکیه و عدم احراز شرایط احصان و نتیجتاً تبرئه متهم از اتهام زنای به عنف در شرایط احصان و احراز زنای عادی (به تعبیر محکمه) و حکم به تحمل او یکصد ضربه شلاق به عنوان حد مواجه با اشکال است چون اولاً در صدر دادنامه اتفاق آراء ذکر شده ولی در متن رأی قید اکثریت هیئت قضایی است و آقای الف. که در فرم اظهارنظر اعضاء شعبه نظر مخالف دارد دادنامه را امضا کرده است. ثانیاً در جلسه دادرسی و انشاء رأی آقای رستمی به عنوان أحدی از مستشاران شرکت داشته ولی ذیل رأی ماشین شده را آقای م. به عنوان مستشار امضا کرده و وجه آن معلوم نیست. ثالثاً با توجه به ادعای متهم در مورد رابطه جنسی خود بر اساس علقه زوجیت (صیغه) ایجاب می کرده حسب مقررات ماده 223 قانون مجازات اسلامی خلاف آن با حجت شرعی ثابت شود نتیجتاً در وضعیت فعلی رأی معترض علیه به استناد بند 2 قسمت ب ماده 265 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری نقض و رسیدگی مجدد به همان شعبه محترم ارجاع می گردد.
رئیس شعبه ششم دیوان عالی کشور ـ مستشار
عروجی ـ احمدی