عنوان: تأثیر ترک منزل توسط زوجه در شکایت ترک انفاق

پیام: ترک منزل مؤید عدم تمکین زوجه و مانع از تحقق بزه ترک انفاق است.


مستندات: ماده 53 قانون حمایت خانواده 1391

شماره دادنامه قطعی :
9309970222200602
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/05/18
گروه رأی:
کیفری

رأی دادگاه بدوی

به موجب کیفرخواست صادره از دادسرای عمومی و انقلاب ناحیه 18 تهران آقای س.الف. فرزند ی. آزاد با معرفی کفیل، متهم است به ایراد ضرب و جرح عمدی و فحاشی و ترک نفقه نسبت به شاکیه خانم س.ن. فرزند م. با وکالت آقای الف.م.؛ دادگاه با عنایت به شکایت شاکیه، گزاراش مرجع انتظامی، گواهی پزشکی قانونی، دفاعیات بلاوجه و متعارض متهم، کیفرخواست و دفاعیات نماینده محترم دادستان، بزه انتسابی به مشارالیه را محرز و مسلم دانسته و مستنداً به مواد 608 از قانون مجازات اسلامی 1375 و ماده 53 قانون حمایت خانواده با رعایت مواد 46 و 48 و 49 و ماده 709 قانون مجازات اسلامی 1392 در خصوص اتهام فحاشی به پرداخت یک میلیون ریال جزای نقدی در حق صندوق دولت محکوم می گردد. در خصوص اتهام ترک انفاق به تحمل هشت ماه حبس تعزیری که به مدت دو سال تعلیق می شود محکوم می گردد. و در خصوص اتهام ایراد ضرب و جرح عمدی بابت شکستگی بینی و حارصه بینی به پرداخت پنج درصد دیه کامل و ارش تورم بینی به یک دهم درصد از دیه کامل ظرف مهلت یک سال از تاریخ وقوع جرم در حق شاکی محکوم می گردد. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل اعتراض در محاکم محترم دادگاه تجدیدنظر استان تهران می باشد.
دادرس شعبه 1140 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ حسینی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای س.الف. نسبت به دادنامه شماره 9300051 مورخ 31/01/1393 صادره از شعبه 1140 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به اتهام 1- توهین  به پرداخت مبلغ یک میلیون ریال جزای نقدی در حق صندوق دولت 2- ایراد ضرب و جرح به پرداخت دیه 3- ترک انفاق به تحمل هشت ماه حبس تعزیری صادر گردیده و مجازات حبس نیز به مدت دو سال تعلیق گردیده است؛ اولاً: نسبت به محکومیت ناشی از ترک انفاق و توهین (فحاشی) نظر به این که هیچ دلیل یا مدرکی که اثبات کننده بزه توهین باشد در پرونده موجود نیست و در مورد بزه ترک انفاق نیز با توجه به این که شاکیه خود منزل مشترک را ترک نموده و حسب اظهارات خود به منزل مراجعت ننموده است هر چند مدعی است که امنیت جانی نداشته است اما صرف این که بین زوجین اختلاف وجود داشته باشد دلیل بر سلب امنیت نمی باشد، لذا ترک منزل مؤید عدم تمکین شاکیه می باشد و از آن جا که پرداخت نفقه فرع بر تمکین می باشد و عدم تمکین محقق است، بنابراین به استناد جزء یک بند (ب) ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و تبصره یک ماده 22 قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب دادنامه تجدیدنظرخواسته را در این قسمت نقض و مستند به بند الف ماده 177 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری حکم بر برائت تجدیدنظرخواه از اتهام ترک انفاق و توهین صادر و اعلام می گردد. ثانیاً: نسبت به تجدیدنظرخواهی نسبت به بخش دیگر دادنامه مذکور مبنی بر محکومیت دیه ناشی از ایراد ضرب و جرح با عنایت به این که مفاد لایحه تجدیدنظرخواه به نحوی نیست که نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته را ایجاب نماید و در مجموع ایراد مؤثری بر دادنامه تجدیدنظرخواسته در این قسمت وارد نمی باشد، لذا به استناد بند الف ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری و مفاد ماده 22 قانون تشکیل دادگاه های عمومی و انقلاب با رد تجدیدنظرخواهی تجدیدنظرخواه دادنامه تجدیدنظرخواسته در این بخش عیناً تأیید می گردد. رأی صادره قطعی است.

رئیس شعبه 22 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
حیات مقدم ـ مرادی