عنوان: تأثیر سکونت زوجه در منزل مشترک بر تحقق بزه ترک انفاق

پیام: سکونت زوجه در منزل مشترک می تواند از قرائن عدم تحقق بزه ترک انفاق باشد.

شماره دادنامه قطعی :
9309970221901320
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/09/29
گروه رأی:
کیفری

رأی دادگاه بدوی

در مورد اتهام آقای الف. به هویت پرونده مبنی بر ترک انفاق نسبت به همسرش موضوع کیفرخواست شماره 43001172/91 صادره از دادسرای عمومی ناحیه 7 تهران؛ دادگاه با بررسی اوراق پرونده ملاحظه می گردد که حسب شکایت مطروحه تحقیقات و گزارش معموله از ناحیه مرجع انتظامی ماحصل ماوقع بدین نحو می باشد که طرفین باهم زن و شوهر و مدت چهار سال زندگی اشتراکی داشته و زوج با شیوه خاص زیورآلات شاکیه را فروخته و اموال خود را نیز به دیگران منتقل کرده و به کشور استرالیا سفر رفته و شاکیه را ترک نموده و با ابلاغ وقت حضور نیافته است. دادگاه بنا به مراتب و با احراز بر وجود روابط زوجیت فی مابین که زوج مکلف به پرداخت نفقه به زوجه می باشد و حسب گواهی گواهان و دلایل موجود نسبت به آن امتناع نموده، فلذا مجرمیت مشارالیه به نظر دادگاه محرز و مستنداً به ماده 642 قانون مجازات اسلامی النهایه متهم صدرالتوصیف به تحمل 5 ماه حبس محکوم می گردد. رأی صادره غیابی است و ظرف ده روز پس از ابلاغ قابل واخواهی در این محکمه می باشد .
رئیس شعبه 1042 دادگاه عمومی جزایی تهران ـ الوندی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای الف. نسبت به دادنامه شماره 287 مورخ 11/04/93 صادره از شعبه 1042 دادگاه عمومی جزایی تهران که به موجب آن متهم در رابطه با اتهام ترک انفاق موضوع شکایت خانم م. با وکالت آقای … به تحمل 91 روز حبس محکوم گردیده؛ نظر به سکونت زوجه (شاکیه) در منزل مشترک و قبض وجوه واریزی از ناحیه متهم به حساب شاکیه و با استظهار از اصل برائت رأی معترض عنه نقض و متهم موصوف مستنداً به شق 1 بند ب ماده 257 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور کیفری از اتهام انتسابی تبرئه می شود. رأی صادره قطعی است.
مستشاران شعبه 19 دادگاه تجدیدنظر استان تهران
اسماعیل نژاد ـ ایرانی