در خصوص اتهام آقای ی. فرزند الف. با وکالت آقایان م. و ح. مبنی بر ترک انفاق موضوع شکایت خانم م. فرزند ع. با وکالت آقای م.ن. دادگاه با توجه به محتویات پرونده و ملاحظه آراء بدوی و تجدیدنظر شماره 1229 مورخه 28/9/90 شعبه 1089 دادگاه عمومی تهران که دلالت بر ارتکاب عمل رابطه نامشروع مشتکیٌ عنه با خانم اجنبی و محکومیت وی به تحمل پنجاه ضربه شلاق را شامل می باشد و دادنامه 1929 مورخه 12/11/90 شعبه 31 دادگاه تجدیدنظر که رأی بدوی را تأیید نموده است و با عنایت به اینکه دادنامه بدوی شماره 1006 مورخه 22/6/90 مبنی بر محکومیت شاکیه به تمکین و دادنامه تجدیدنظر شماره 2433 مورخ 5/9/90 مبنی بر تأیید آن سابق بر محکومیت مشتکیٌ عنه به اتهام رابطه نامشروع صادر گردیده و نظر به طریقت دادنامه های اخیرالذکر در موضوع و نفوذ استنباطات قضائی مستقلی از طرق احتمالی ایصال به حق و با تمسک به عرف حاکم در جنس نسوان و بانوان اعم از مسلمان و غیر مسلمان و ایرانی و غیرایرانی مبنی بر مخدوش شدن حیثیت ایشان در صورت ارتباط مردانشان با خانمی دیگر و ذی حق بودن ایشان در فرض فوق نسبت به عدم تمکین اتهام انتسابی را محرز دانسته و مستنداً به ماده 642 قانون مجازات اسلامی و بند2ماده 3 قانون وصول نام برده را به تحمل پنج ماه حبس تعزیری محکوم می نماید. رأی صادره ظرف بیست روز از تاریخ ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران می باشد.

دادرس شعبه 1174دادگاه عمومی جزایی تهران- منوچهری

تجدیدنظرخواهی آقای ی. با وکالت آقای ح. نسبت به دادنامه شماره 01532-22/12/90 صادره از شعبه 1174 دادگاه عمومی جزایی تهران که به اتهام ترک انفاق تجدیدنظرخوانده به تحمل پنج ماه حبس تعزیری محکوم شده است از توجه به محتویات پرونده و اوضاع و احوال موجوده خصوصاً اظهارات طرفین و وکلای آنان و وجود سابقه نقار بین آنان فی المجموع اعتراض وارد نیست و دادنامه صحیح و مطابق با موازین قانونی اصدار یافته و ایراد و اشکال عمده ای بر آن متصور نیست ضمن رد تجدیدنظرخواهی در نهایت به موجب مندرجات پرونده از جمله به جهت استمرار اختلاف طرفین و به منظور استمزاج و استشمام قضائی از محتویات پرونده و مفاد دادنامه نخستین و بیم تجری از تصمیم عجولانه در مقام قضاوت که تخدیش عرض مؤمن شود و احتمال اینکه علت محدثه انحراف زوج، عدم تمکین زوجه باشد و سایر موارد او را مستحق تخفیف مجازات تشخیص با استناد به تبصره 2 ماده 22 اصلاحی دادگاه های عمومی و انقلاب محکومیت به تحمل پنج ماه حبس به علت عدم ارتباط مورد با مدلول بندهای دوم و سوم ماده قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین و انطباق آن با مورد مشارٌالیه به تحمل سی روز حبس تقلیل داده می شود و در این مورد به دادگاه صادرکننده رأی تذکر داده می شود و مستنداً به بند الف ذیل ماده 257 قانون آیین دادرسی کیفری دادنامه تجدیدنظرخواسته با اعمال تخفیف که مناسب تر به حال طرفین است تأیید می گردد. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه 48 دادگاه تجدیدنظر استان تهران – مستشار دادگاه

میراحمدی -کریمی یزدی