رأی شماره 576 مورخ 14/7/1371
دعوی تخلیه مطب استیجاری پزشکان
شعبه پنجم دادگاه حقوقی یک اهواز مطب استیجاری پزشک را مشمول مقررات قانون روابط موجر و مستاجر ندانسته و رأی دادگاه حقوقی دو اهواز بر تخلیه مطب را که به استناد مواد 1 و 15 قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1362 و ماده 494 قانون مدنی به لحاظ انقضاء مدت صادر شده تایید کرده است ولی شعبه نوزدهم دادگاه حقوقی یک تهران در مورد مشابه موضوع را مشمول مقررات قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1356 دانسته و رأی دادگاه حقوقی دو تهران بر تخلیه مورد اجاره را که به استناد بند 2 ماده 15 قانون مزبور با تعیین حق کسب با پیشه یا تجارت صادر شده تایید کرده است. موضوع در هیات عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و اکثریت چنین رأی داده اند:
رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور
اماکن استیجاری مطب پزشکان که برأی عرضه خدمات علمی و تخصصی پزشکی و معالجه بیماران مورد استفاده واقع می‌شود محل کسب و پیشه یا تجارت محسوب نمی‌گردد تا حق کسب و پیشه یا تجارت به آن تعلق گیرد. تخلیه این اماکن هم مشمول مقررات قانون روابط موجر و مستأجر مصوب سیزدهم اردیبهشت ماه 1362 و ماده 494 قانون مدنی و شرایط بین طرفین در ضمن عقد اجاره است، بنابراین رأی شعبه پنجم دادگاه حقوقی یک اهواز که با این نظر مطابقت دارد، صحیح تشخیص می‌شود. این رأی بر طبق ماده 3 از مواد اضافه شده به قانون آیین دادرسی کیفری مصوب اول مرداد ماه 1337 برأی دادگاه ها در موارد مشابه لازم الاتباع است.