عنوان: ضرورت منجز بودن دعوای فسخ نکاح

پیام: دعوای فسخ نکاح، به جهت شک در بکارت پذیرفته نمی شود؛ چرا که دعوا، منجّز نبوده و از طرف دیگر، اثبات اینکه زوجه در زمان عقد نکاح، باکره نبوده، بر عهده زوج است.

شماره دادنامه قطعی :
9309970220201047
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/06/17
گروه رأی:
حقوقی

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دادخواست تقدیمی از طرف آقای الف.ر. فرزند ع. به طرفیت خانم م.خ. با وکالت آقای الف.ن. به خواسته تقاضای فسخ نکاح (تدلیس در ازدواج طبق ماده 1128 قانون مدنی) شک در باکره بودن که دچار بیماری ویروسی و مقاربتی شده است دادگاه باملاحظه اوراق و محتویات پرونده صرف نظر ازاینکه عقد نکاح در تیرماه 1392 صورت گرفته و فوریت در فسخ رعایت نگردیده است و در تاریخ 2/2/93 دادخواست تقدیم دادگاه گردیده است و از همه مهم تر اینکه خواهان نیز خواسته خود را شک در باکره بودن مطرح نموده که دعوی وی منجز نمی باشد و همچنین اینکه به موجب دادنامه 93/50 مورخ 25/1/93 شعبه 239 اقرار و اذعان نموده است در برج شش 92 با زوجه همبستر شدم و در برج هفت سال 92 بیماری پیدا شد و باعنایت به اینکه در این پرونده مدعی عدم بکارت زوجه در هنگام عقد نکاح گردیده ولی مدرکی جهت صحت اظهارات خویش ارائه ننموده است و با توجه به اینکه بعد از وقوع عقد نکاح اصل عدم بکارت منتسب زوج است ؛لهذا دادگاه با توجه به مطالب معنونه فوق دعوی خواهان را وارد تشخیص نداده و مستنداً به ماده 1131 و ماده 1257 قانون مدنی حکم به رد دعوی خواهان صادر و اعلام می نماید. رأی صادره حضوری و ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل اعتراض در دادگاه محترم استان تهران می باشد.
رئیس شعبه 239 دادگاه عمومی حقوقی تهران – حاتمی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

تجدیدنظرخواهی آقای الف.ر. از دادنامه شماره 9309970200900383 مورخ 31/3/93 شعبه محترم 239 دادگاه خانواده تهران که به موجب آن دعوی مطروحه از ناحیه تجدیدنظرخواه به طرفیت تجدیدنظر خوانده خانم م.خ. با وکالت آقای الف.ن. به خواسته فسخ نکاح در پرونده کلاسه 9309980200900075 حکم به ردّ دعوی تصدیر گردیده است وارد نمی باشد رأی صادره مطابق با موازین شرعی و قانونی اصدار یافته ایرادی از حیث شکلی و ماهوی بر آن وارد نیست استدلال و استناد محکمه محترم بدوی صحیح بوده از ناحیه تجدیدنظرخواه نیز ایراد و اعتراض مؤثر و مدللی که موجبات نقض یا گسیختن دادنامه معترض عنه را در نظر دادگاه فراهم سازد به عمل نیامده است و اینکه تجدیدنظرخواه در باب اثبات تدلیس به بیماری مقاربتی (زگیل تناسلی) اشاره نموده با توجه به اینکه برفرض تأیید پزشکان بر اینکه بیماری مذکور ناشی از روابط جنسی است در عدم بکارت زوجه نمی تواند مؤثر در مقام باشد چراکه اولاً از تاریخ ازدواج زوجین بیش از یکسال سپری گردیده ثانیاً عدم بیماری زوج و انتساب بیماری زوجه به روابط جنسی نیز اولاً بالذّات نمی تواند مثبت ادعای زوج بوده کما اینکه استدلال دادگاه محترم بدوی نیز که موضوع خواسته با شک و تردید بیان گردیده مخالف با اصل صحت بوده و بر این اساس ادعای تجدیدنظرخواه فاقد بار اثباتی است لذا دادگاه به استناد قسمت اخیر ماده 358 از قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی مصوب 21/1/79 ضمن ردّ اعتراض معترض دادنامه معترض عنه را تأیید و استوار می نماید. رأی صادره مطابق ماده 368 از همان قانون ظرف بیست روز پس از ابلاغ دادنامه قابل فرجام خواهی در دیوان عالی کشور است.
رئیس شعبه 2 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه
ارژنگی ـ موسوی