عنوان: عدم تمکین زوجه به دلیل ضرب و جرح زوج

پیام: صرف محکومیت زوج به ضرب و جرح، عامل موجهی برای عدم تمکین زوجه از زوج نیست.

مستندات: ماده 1115 قانون مدنی

شماره دادنامه قطعی :
9309972130501576
تاریخ دادنامه قطعی :
1393/09/16
گروه رأی:
حقوقی

رأی دادگاه بدوی

در خصوص دعوی م.غ. به طرفیت ف.غ. به خواسته تمکین، بدین توضیح که خواهان با تقدیم دادخواست منعکس در پرونده مدعی شده است که خوانده همسر دائمی من است، ولی با وصف مهیا بودن شرایط تمکین، از تمکین امتناع می نماید، لذا تقاضای صدور حکم به شرح خواسته را دارم. خوانده در پاسخ اظهار داشت که چون طی دادنامه شماره9301300178 -24/2/93 از شعبه 103 جزایی شهریار محکومیت به ضرب وجرح دارد، لذا با این وصف من تأمین جانی ندارم تا در منزل مشترک با وی تمکین کنم. لهذا دادگاه با توجه به محتویات پرونده و دادنامه مدرکیه خوانده وجود خوف ضرر جانی و حیثیتی زوجه محرز و مسلّم است. لذا مستنداً به ماده 1115 قانون مدنی، حکم به بطلان دعوی خواهان را صادر و اعلام می نماید. رأی صادره حضوری، ظرف بیست روز پس از ابلاغ، قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.
رئیس شعبه 7 دادگاه عمومی خانواده شهریار – صادقی

رأی دادگاه تجدیدنظر استان

در خصوص تجدیدنظرخواهی آقای م.غ. به طرفیت خانم ف.غ. نسبت به دادنامه شماره 701338 مورخه 18/06/93 صادره از شعبه هفتم دادگاه عمومی شهریار که به موجب آن حکم به بطلان دعوی تجدیدنظرخواه مبنی بر الزام زوجه به تمکین صادر شده است، با توجه به محتویات پرونده اعتراض وارد است. زیرا موارد اعلامی در حدی نیست که خوف جانی داشته باشد. لذا مستنداً به ماده 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، دادنامه مذکور را نقض نمود و با توجه به اینکه بمجرد وقوع عقد، زن و مرد مکلف به انجام تکالیف شرعی و قانونی در قبال یکدیگر می باشند و تمکین عام و خاص از وظایف شرعی و قانونی زوجه در قبال شوهر است، لذا مستنداً به مواد 1102 و 1114 از قانون مدنی، تجدیدنظرخوانده را ملزم به تمکین عام و خاص می نماید. اجرای رأی منوط به تهیه منزل مسکونی مستقل و لوازم زندگی در شأن زوجه می باشد. این رأی قطعی است.
رئیس شعبه 60 دادگاه تجدیدنظر استان تهران – مستشار دادگاه
آل حبیب – علیخانی