گواهی عدم امکان سازش قابل فرجام­خواهی نیست

تاریخ نظریه : 1398/06/27
شماره نظریه: 7/98/967

نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:

1- گواهی عدم امکان سازش؛ اعم از آن­که بنا به درخواست زوج و یا به لحاظ توافق زوجین برای طلاق صادر گردد، با توجه به مواد 33 و 34 قانون حمایت خانواده 1391 قابل فرجام­خواهی نیست و صرفاً قابل تجدید­نظرخواهی است؛ در حالی که حکم طلاق قابل فرجام­خواهی است.

2- طبق تبصره 3 ماده 6 قانون كيفيت اخذ پروانه وكالت دادگستری مصوب 1376، كارآموزان وكالت حق وكالت در دعاوي­ای را كه مرجع تجديدنظر از احكام آن­ها ديوان ­عالي كشور است ندارند؛ اما قبول وكالت در تمام دعاوي مدني و كيفري كه رسيدگي به درخواست تجديدنظر از احكام آن­ها در صلاحيت دادگاه تجديد نظر استان است، توسط كارآموزان وكالت قانوناً فاقد اشكال است.

3- در صدر ماده 49 قانون حمایت خانواده 1391 افعال مرکب «اقدام کند»، «خودداری کند» و «امتناع کند»، از سوی قانون‌گذار استعمال شده است که به دلیل پرهیز از تکرار و با لحاظ قرینه لفظی واژه «کند» صرفاً یک­بار درج شده است و در واقع عبارت این ماده به قرار زیر است: «چنان­چه مردی بدون ثبت در دفاتر رسمی به ازدواج دائم، طلاق یا فسخ نکاح اقدام [کند] یا پس از رجوع تا یک ماه از ثبت آن خودداری [کند] یا در مواردی که ثبت نکاح موقت الزامی است از ثبت آن امتناع کند»،…بنابراین قید یک ماه منحصر به ثبت رجوع است.