در خصوص دادخواست ح.ذ. فرزند ش. به طرفیت م.پ. فرزند ر. به خواسته تمکین. با عنایت به محتویات پرونده و کپی سند نکاحیه، وجود علقه زوجت دائم فی مابین طرفین به سبب عقد نکاح دائم محرز و مسلم می باشد. در مورد خواسته با توجه به اظهارات زوجین در دادگاه به شرح صورت جلسه مورخه 18/6/91، به استناد ماده 1102 قانون مدنی به محض وقوع عقد و استقرار رابطه زوجیت حقوق و تکالیف زوجین در برابر یکدیگر قرار می گیرد از جمله تکلیف زوجه، تمکین از زوج و حضور در منزلی است که شوهر تهیه و تعیین می کند، الا اینکه به موجب شروط ضمن العقد، حق تعیین محل سکونت به زوجه داده شده و یا حضور در منزل مشترک زناشوئی توأم با خوف ضرر جسمانی و مالی و یا شرافتی باشد و خوانده با حضور در دادگاه، دلیل و بینه کافی و مؤثر که موجب عدم تمکین وی از خواهان باشد به دادگاه ارائه نکرده و عدم تمکین زوجه با توجه به اظهاراتش در دادگاه، به نظر این دادگاه ثابت [است]؛ لذا دادگاه دعوی خواهان را محمول بر صحت تلقی به استناد ماده 1102 و 1114 قانون مدنی حکم به الزام خوانده به تمکین از زوج و ایفاء وظایف مشترک خانوادگی صادر و اعلام می نماید. رأی صادره حضوری محسوب به استناد مواد330، 334، 336 قانون آیین دادرسی مدنی ظرف مدت بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظر در محاکم محترم تجدیدنظر استان تهران می باشد.

رئیس دادگاه شعبه 268 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ عموزادی

تجدیدنظرخواهی خانم م.پ. نسبت به رأی موضوع دادنامه شماره 969 ـ 26/6/91 صادره از شعبه 268 دادگاه عمومی خانواده 2 که بر الزام زوجه به تمکین از همسرش اشعار دارد، وارد نیست. زیرا رأی تجدیدنظرخواسته موافق موازین قانونی و با رعایت اصول و قواعد دادرسی صادر گردیده و ایراد اساسی متوجه آن نمی باشد. تجدیدنظرخواه نیز در این مرحله مطلب قابل توجهی عنوان نکرده لذا به استناد ماده 358 قانون آیین دادرسی مدنی رأی تجدیدنظرخواسته تأیید می گردد. این رأی کافی برای اثبات نشوز زن نمی باشد، بلکه زوج باید نسبت به این حکم اجرائیه صادر نماید تا عملاً هم معلوم گردد زوجه تمکین خواهد نمود یا خیر به علاوه اثر این حکم نسبت به آینده است و به گذشته اثری ندارد. چنانچه زوجه مدعی عدم پرداخت نفقه در گذشته است می تواند از دادگاه مطالبه نماید این رأی قطعی است.

رئیس شعبه 47 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه

 معنوی ـ مدنی