رأی وحدت رویه 3561 مورخ 26/12/1342
رأی وحدت رویه در مورد اختلاف در مفهوم عبارت نسلاً بعد نسل در وقف تولیت و وصایت
شعب دیوان عالی کشور در مورد استنباط از عبارت «نسلاً بعد نسل» مذکور در بعضی وقف نامه ها و وصیت نامه ها اختلاف نظر داشته و رویه های مختلفی اتخاذ کرده اند به این توضیح که شعب اول و ششم رعایت طبقات هر نسلی را لازم دانسته اند ولی شعبه دهم لازم ندیده است که طبقه منقرض گردد تا نوبت به طبقه بعدی برسد بلکه اظهار عقیده نموده است که مقصود از عبارت نسلاً بعد نسل این است که اگر مثلاً اولاد ذکور متولی با ناظر و یا وصی بوده بعد از فوتش فرزند او همان سمت را پیدا می کند نه برادرش. موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:
رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور
نظره آرای صادره از شعب اول و ششم دیوان عالی کشور از یک طرف و شعبه دهم دیوان مزبور از طرف دیگر از حیث اختلاف در مقتضای عبارت نسلاً بعد نسل مندرج در وقفنامه و وصیت‌نامه‌ها که موضوع از لحاظ قانون مربوط به وحدت رویه در هیأت عمومی دیوان عالی کشور مطرح و چنین رأی داده می‌شود:
مستفاد از صرف عبارت نسلاً بعد نسل در مورد وقف و تولیت و وصایت تربیت است نه تشریک از این قرار که هرگاه یکی از نسل موجود با داشتن فرزند فوت شود فرزند او با باقیماندگان نسل در انتفاع از مورد وقف یا در امر تولیت و وصایت نمی‌تواند شرکت نماید و مادام که چند نفر حتی یک نفر هم از نسل مقدم وجود داشته باشد نوبت به نسل بعد نخواهد رسید و همچنین است در مورد عبارت طبقتاً بعد طبقه و بنابراین رأی شعبه اول و ششم موضوعاً صحیح است و این رأی به موجب ماده واحده قانون وحدت رویه مصوب تیرماه 1328 در نظایر مورد متبع و لازم‌الاجرا است.