قانون مجازات اشخاصی که برای بردن مال غیر تبانی می نمایند مصوب 1307
ماده اول – هر گاه اشخاصی با یکدیگر تبانی کرده و برای بردن مالی که متعلق به غیر است بر همدیگر اقامه دعوی نمایند این اقدام آنها جزء تشبث‌به وسایل متقلبانه برای بردن مال دیگری که به موجب ماده 238 قانون مجازات عمومی پیش‌بینی شده است محسوب و به مجازات مندرجه در ماده‌مزبوره محکوم خواهند شد.
سوال1: جرم تبانی برای بردن مال دیگری چگونه رخ می دهد؟
به طور مثال می توان حالتی را فرض کرد که زمینی سند ندارد و سابقه مالکیت آن نیز مشخص نیست. در این حالت شخصی غیر از مالک اصلی دادخواست خلع ید علیه دیگری و اثبات مالکیت در دادگاه مطرح می کند و با طرف مقابل تبانی کند که در دادگاه اقرار به مالکیت وی نماید و از این طریق ملک دیگری را به نام خود می زند. حالات دیگری نیز قابل تصور است و به طور کلی وقتی اشخاصی به منظور بردن مال دیگری به طور صوری علیه یکدیگر دعوا طرح می کنند به این جرم محکوم می شوند.
سوال2: جهت محکومیت به جرم تبانی برای بردن مال غیر، آیا باید دادگاه حکم به نفع تبانی کنندگان صادر کند تا این جرم تحقق یابد؟
خیر صرف اینکه مشخص شود این افراد به صورت صوری برای بردن مال دیگری دعوا طرح کرده اند کفایت می کند و نیازی به صدور حکم به نفع آن ها نیست.
سوال3: مجازات جرم تبانی برای بردن مال دیگری چیست؟
این جرم نوعی کلاهبرداری محسوب می شود و مجازات آن همان مجازات کلاهبرداری است.
ماده دوم – اشخاصی که به عنوان شخص ثالث در دعوایی وارد شده یا به عنوان شخص ثالث بر حکمی اعتراض کرده یا بر محکوم به حکمی مستقیماً اقامه دعوی نمایند و این اقدامات آنها ناشی از تبانی با یکی از اصحاب دعوی برای بردن مال یا تضییع حق طرف دیگر دعوی باشد کلاهبردار محسوب و علاوه بر تأدیه خسارات وارده به مجازات کلاهبرداری محکوم خواهند بود. تبانی هر یک از طرفین دعوای اصلی با اشخاص فوق نیز در حکم کلاهبرداری است و مرتکب به مجازات مذکوره محکوم می‌گردد.
تبصره – اشخاصی که اقدامات مذکوره در فوق را قبل از تاریخ اجرای این قانون نموده‌اند در صورتی مجازات خواهند شد که پس از تاریخ اجرای‌این قانون نیز آن اقدامات را تعقیب نمایند.