تاریخ نظریه : ۱۳۹۸/۰۶/۲۷
شماره نظریه: ۷/۹۸/۹۶۷
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
۱- گواهی عدم امکان سازش؛ اعم از آنکه بنا به درخواست زوج و یا به لحاظ توافق زوجین برای طلاق صادر گردد، با توجه به مواد ۳۳ و ۳۴ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱ قابل فرجامخواهی نیست و صرفاً قابل تجدیدنظرخواهی است؛ در حالی که حکم طلاق قابل فرجامخواهی است.
۲- طبق تبصره ۳ ماده ۶ قانون كيفيت اخذ پروانه وكالت دادگستری مصوب ۱۳۷۶، كارآموزان وكالت حق وكالت در دعاويای را كه مرجع تجديدنظر از احكام آنها ديوان عالي كشور است ندارند؛ اما قبول وكالت در تمام دعاوي مدني و كيفري كه رسيدگي به درخواست تجديدنظر از احكام آنها در صلاحيت دادگاه تجديد نظر استان است، توسط كارآموزان وكالت قانوناً فاقد اشكال است.
۳- در صدر ماده ۴۹ قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱ افعال مرکب «اقدام کند»، «خودداری کند» و «امتناع کند»، از سوی قانون‌گذار استعمال شده است که به دلیل پرهیز از تکرار و با لحاظ قرینه لفظی واژه «کند» صرفاً یکبار درج شده است و در واقع عبارت این ماده به قرار زیر است: «چنانچه مردی بدون ثبت در دفاتر رسمی به ازدواج دائم، طلاق یا فسخ نکاح اقدام [کند] یا پس از رجوع تا یک ماه از ثبت آن خودداری [کند] یا در مواردی که ثبت نکاح موقت الزامی است از ثبت آن امتناع کند»،…بنابراین قید یک ماه منحصر به ثبت رجوع است.