در خصوص دعوی ع.ط. به وکالت از ن.ش. به طرفیت ه.ش. به خواسته مطالبه اجرت المثل یک واحد آپارتمان از تاریخ 1/5/76 لغایت 1/3/1389 به مدت 154 ماه با جلب نظر کارشناس و پرداخت هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل. با توجه به شرح دادخواست تقدیمی و مستندات ابرازی از سوی وکیل خواهان و نظر به نتیجه تحقیقات و بررسی های به عمل آمده که مبین محق بودن خواهان نسبت به مطالبه اجرت المثل موضوع خواسته می باشد و با عنایت به حصول شرایط قانونی موضوع به کارشناسی ارجاع و کارشناس منتخب در نظریه مثبوت به شماره 888 ـ 30/5/1390 میزان اجرت المثل مورد مطالبه وکیل خواهان را از تاریخ 1/5/76 لغایت 1/3/1389 به مدت 154 ماه به تفکیک هر سال جمعاً به مبلغ 000/200/410 ریال تعیین و اعلام نموده که این نظریه به طرفین ابلاغ و مصون از اعتراض باقی مانده، و با توجه به اینکه با اوضاع و احوال تحقق قضیه نیز مغایرتی ندارد و دفاعیات خوانده و وکیلش را نیز به شرح صورت جلسات دادگاه به لحاظ اینکه متکی به ادله متقن نبوده مؤثر در دعوا ندانسته، لذا دادگاه دعوی وکیل خواهان را محمول بر صحت و ثابت تشخیص و به استناد مواد 198 و 515 و 519 قانون آیین دادرسی مدنی، حکم بر محکومیت خوانده به پرداخت مبلغ 000/200/410 ریال بابت اجرت المثل مورد مطالبه وکیل خواهان از تاریخ 1/5/76 لغایت 1/3/1389 به مدت 154 ماه به عنوان اصل خواسته و مبلغ 000/204/8 ریال هزینه دادرسی و حق الوکاله وکیل طبق تعرفه در حق خواهان صادر و اعلام می گردد. رأی صادره حضوری است و ظرف مهلت 20 روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در دادگاه های تجدیدنظر استان تهران می باشد.

رئیس شعبه 84 دادگاه عمومی حقوقی تهران ـ متولی

در این پرونده آقای ح.خ. به وکالت از آقای ه.ش. به طرفیت خانم ن.ش. از دادنامه شماره 00494 مورخ 29/6/90 شعبه 84 دادگاه عمومی حقوقی تهران تجدیدنظرخواهی کرده است. به موجب دادنامه موصوف دعوای تجدیدنظرخوانده به خواسته مطالبه اجرت المثل یک واحد آپارتمان از تاریخ 1/5/76 لغایت 1/3/1389 به مدت 154 ماه محمول بر صحت تشخیص و حکم به محکومیت تجدیدنظرخواه به پرداخت مبلغ 000/200/410 ریال بابت اصل خواسته و خسارات دادرسی صادر شده است. دادگاه با توجه به بررسی اوراق و مستندات پرونده و تشکیل جلسه دادرسی و استماع اظهارات حاضرین در جلسه، دادنامه تجدیدنظرخواسته مخدوش و مقتضی نقض است، زیرا در زندگی زناشویی اصل بر تبرعی بودن استفاده زوجین از اموال همسر خود می باشد، ضمن این که فرزند مشترک طرفین در جلسه دادرسی این دادگاه به تبرعی بودن سکونت پدر (تجدیدنظرخواه) در منزل مادرش (تجدیدنظرخوانده) اذعان داشته و اظهارکرده است هیچ گاه صحبتی از گرفتن اجرت المثل نبوده و برعکس انتفاع تجدیدنظرخواه از ملک تجدیدنظرخوانده مانند سایر همسران مجانی بوده است. از این رو عدم قصد تبرع طرفین در استفاده از ملک تجدیدنظرخوانده محرز نمی باشد. درخواست تجدیدنظر با بند ج ماده 348 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی انطباق دارد، لذا به استناد ماده 358 قانون مرقوم و رعایت ماده 197 همان قانون و وحدت ملاک تبصره الحاقی 9/5/81 ماده 336 قانون مدنی، ضمن نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته، حکم به بی حقی خواهان بدوی (تجدیدنظرخوانده) صادر و اعلام می شود. این رأی قطعی است.

رئیس شعبه 56 دادگاه تجدیدنظراستان تهران ـ مستشار دادگاه

اهوارکی – رمضانی