رأی وحدت رویه شماره 118 مورخ 16/4/1341
رأی وحدت رویه در مورد عدم احتساب پیش آگهی ابلاغی در سال 1337 از جهت قطع مرور زمان در وصول مطالبات دولت
سازمان جنگلبانی مطالباتی از اشخاص داشته که به استناد تبصره 4 قانون بودجه سال 1334 که در قانون بودجه سالهای 1335 و 1336 نیز تأیید شده بر اساس مقررات آیین نامه اجرائی مالیاتها در مقام وصول برآمده و پیش آگهی صادر و رسماٌ مطالبه کرده است و چون اجراء ثبت و اجراء دادگستری اقدام به وصول نکرده اند بناچار از طریق تقدیم دادخواست به دادگاه مطالبه حق کرده است. دادگاه استان در هر دو مورد که برأی دو موضوع مختلف احقاق حق شده بوده به علت ایراد وکیل خوانده مورد را مشمول مرور زمان اعلام داشته و ارسال پیش آگهی و مراجعه به اجراء ثبت و اجراء دادگستری را قاطع مرور زمان ندانسته است. بر اثر فرجام خواهی شعبه پنجم دیوان عالی کشور قرار مرور زمان را استوار ولی شعبه دهم دیوان عالی کشور قرار را نقض کرده است. موضوع در هیأت عمومی دیوان عالی کشور طرح گردیده و چنین رأی داده اند:
رأی وحدت رویه هیئت عمومی دیوان عالی کشور
چون تبصره (4) قانون بودجه سال 1334 مورد استناد سازمان جنگلبانی ایران که اجازه داده است مطالبات دولت از اشخاص و شخصیت‌های حقوقی اعم از این که مطالبات مزبور بابت مالیات یا عوارض و جرایم یا حقوق و عوارض گمرکی باشد طبق آیین‌نامه اجرایی مالیاتها وصول شود در قانون بودجه سالهای 1335 و 1336 تأیید شده در قانون بودجه سال 1337 تأئید و تنفیذ نگردیده پیش آگهی که در سال 1337 ابلاغ شده است مستند و ارزش قانونی نداشته و نظر به این که طبق ماده (761) آیین‌دادرسی مدنی فقط مطالبه خواسته به واسطه دادخواست یا اظهارنامه قانونی قاطع مرور زمان است نمی‌توان پیش آگهی موصوف را قاطع مرور زمان دانست بنابراین رأی شعبه پنجم دیوان عالی کشور صحیح صادر شده و به اکثریت آرا تأیید می‌شود و طبق قانون وحدت رویه قضایی مصوب تیرماه 1328 برای دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.