در خصوص دادخواست خانم س.ص. با وکالت آقای م.د. به طرفیت آقای م.خ. مبنی بر صدور گواهی عدم امکان سازش به لحاظ عدم پرداخت نفقه، دادگاه به لحاظ اینکه مشاهده می نماید خواهان از حق حبس خود استفاده کرده و محکومیت به پرداخت نفقه نسبت به همسرش حاصل نموده، در حالی که اصولاً فلسفه قیدشدن عدم پرداخت نفقه در شرایط ضمن عقد، اذیت و آزاری است که از ناحیه زوج نسبت به زوجه در اثر کردن نفقه تحقق می یابد و زندگی مشترک به لحاظ عدم پرداخت نفقه مختل می گردد، در حالی که تاکنون زندگی مشترک نداشته و زیر یک سقف جمع نشده اند؛ و برداشت می گردد همان طور که عدم پرداخت نفقه در زمان اعمال حق حبس، با توجه به رأی وحدت رویه محکومیت کیفری ندارد، با وحدت ملاک موجبات جدایی و طلاق و گواهی عدم امکان سازش را فراهم نمی سازد، در نتیجه با عدم تحقق عسر و حرج به مفهوم عام آن و عدم تحقق شرط ضمن عقد، خواسته غیر قابل پذیرش، حکم به بطلان آن صادر می گردد. رأی صادره ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل تجدیدنظرخواهی در محاکم تجدیدنظر استان تهران است.

قاضی مأمور در شعبه 201 دادگاه عمومی خانواده تهران ـ خرمی زاده

در خصوص دادخواست تجدیدنظرخواهی خانم س.ص. با وکالت آقای م.د. به طرفیت آقای م.خ. با وکالت خانم م.م. نسبت به دادنامه شماره 9109972165501339 مورخ 27/9/91 در پرونده شماره 9109982165500856 متضمن حکم به بطلان دعوی طلاق. باتوجه به بررسی و مداقه در جمیع اوراق پرونده نظر به اینکه تجدیدنظرخواه، اعتراض موجه و مدلل و متقن و مؤثری که موجبات نقض دادنامه تجدیدنظرخواسته را ایجاب نماید، به عمل نیاورده است و نیز رأی بدوی با رعایت اصول و قواعد دادرسی صادرگردیده، لذا دادگاه ضمن رد اعتراض تجدیدنظرخواه، مستنداً به ماده 358 قانون آیین دادرسی دادگاه های عمومی و انقلاب در امور مدنی، دادنامه تجدیدنظرخواسته را عیناً تأیید و ابرام می نماید. رأی صادره به استناد بند الف از ماده 368 و 397 قانون مبحوثٌ عنه ظرف بیست روز پس از ابلاغ قابل فرجام خواهی در دیوان محترم عالی کشور است.

رئیس شعبه 26 دادگاه تجدیدنظر استان تهران ـ مستشار دادگاه

احمدی ـ سیفی