عنوان: مرجع رسیدگی به دعوای افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک

پیام: رسیدگی به دعوای افزایش مدت زمان ملاقات فرزند مشترک، در صلاحیت دادگاه صادرکننده رأی بدوی است و تغییر بعدی اقامتگاه خوانده، نافی صلاحیت این دادگاه نیست.

مستندات: تبصره ماده 19 قانون حمایت خانواده

شماره دادنامه قطعی :
9209970906800595
تاریخ دادنامه قطعی :
1392/04/31
گروه رأی:
حقوقی

خلاصه جریان پرونده

خانم الف.ح.مقیم قزوین به طرفیت آقای س.الف. دادخواستی به خواسته الزام خوانده به اعطای اجازه ملاقات فرزند مشترک و تقاضای افزایش ملاقات فرزند به هفته ای 24 ساعت به استناد دادنامه شماره 969 ـ 19/7/91 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین و تصویر طلاق نامه تقدیم و آدرس محل اقامت خوانده را در حوزه قضائی شهرستان رشت اعلام نموده است. دادخواست مطروحه در شعبه دهم دادگاه خانواده رشت ثبت و دادگاه در وقت فوق العاده با اعلام ختم رسیدگی به موجب رأی شماره 137 ـ 22/1/92 با اعلام اینکه به موجب ماده 19 قانون حمایت خانواده حق ملاقات با اطفال و تغییر در وضعیت و یا نگهداری و حضانت و یا حق ملاقات با اطفال با دادگاهی است که مبادرت به رسیدگی کرده و دادگاه رسیدگی کننده می تواند در تصمیم قـبلی خود تجـدیدنظر کند بنـابراین دادگـاه با استـناد به تبصره و بند 4 ماده 19 قانون حمایت خانواده و مادتین 26 و 27 قانون آیین دادرسی مدنی قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی شعبه دهم دادگاه عمومی خانواده قزوین صادر نموده و پس از وصول پرونده به دادگستری قزوین و ثبت آن در شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی، شعبه مرجوع الیه در وقت فوق العاده با اعلام ختم رسیدگی به موجب رأی شماره 55 ـ 29/1/92 با اعلام اینکه حکمی که از این شعبه صادر گردیده طلاق توافقی بوده و در ضمن آن درخصوص نحوه ملاقات با فرزند مشترک اتخاذ تصمیم گردیده است و در حال حاضر خواهان دعوی جدیدی را مطرح نموده و اینکه محل اقامت خوانده در شهرستان رشت می باشد لذا دادگاه شهرستان رشت صلاحیت رسیدگی را دارد بنابراین قرار عدم صلاحیت خود را به شایستگی دادگاه عمومی حقوقی شهرستان رشت صادر و سپس به لحاظ حدوث اختلاف در صلاحیت پرونده را به دیوان عالی کشور ارسال و پس از وصول جهت حل اختلاف به این شعبه ارجاع گردیده است.

رأی شعبه دیوان عالی کشور

درخصوص اختلاف در صلاحیت فی مابین شعبه دهم دادگاه عمومی خانواده شهرستان رشت و شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قزوین در رسیدگی به دعوی مطروحه به خواسته الزام خوانده به اجازه ملاقات خواهان با فرزند مشترک و افزایش مدت ملاقات فرزند با توجه به محتویات پرونده نظر به اینکه حق ملاقات خواهان با فرزند مشترک و زمان و مدت ملاقات با فرزند مشترک تحت حضانت خوانده مستند به دادنامه شماره 969 ـ 19/7/91 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین بوده که به موجب آن ضمن صدور گواهی عدم امکان سازش بین متداعیین جهت اجرای صیغه طلاق به صورت توافقی درخصوص ملاقات خواهان با فرزند مشترک و همچنین زمان و مدت ملاقات به نحو مقرر اتخاذ تصمیم به عمل آمده است و چنانچه تغییرات حاصله در وضع طفل یا والدینش ایجاب نماید که در زمان و مدت ملاقات خواهان (مادر) با طفل مشترک تغییری حاصل شود این تغییرات در زمان و مدت ملاقات با طفل به لحاظ سبق تصمیم علی الاصول بایستی توسط همان دادگاهی که قبلاً درخصوص مورد اتخاذ تصمیم نموده به عمل آید که مقتضای قانونی این امر هم تجدیدنظر در تصمیم سابق اتخاذی از طرف همان دادگاه خواهد بود چنانچه تبصره ذیل ماده 19 قانون حمایت خانواده که با اصل مسلم آیین دادرسی مدنی مطابقت داشته و نسخ صریح آن هم در قوانین موضوعه مشهود نبوده مؤید این امر می باشد بنابراین در دعوی مطروحه محل اقامت خوانده از حیث صلاحیت دادگاه مؤثر در مقام بوده و رسیدگی به این دعوی با لحاظ سبق تصمیم اتخاذی در صلاحیت شعبه دهم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان قزوین می باشد فلذا در اجرای تبصره ماده 27 قانون آیین دادرسی مدنی ضمن تأیید رأی شماره 137 ـ 22/1/92 شعبه دهم دادگاه خانواده رشت و نقض رأی شماره 55 ـ 29/1/92 شعبه دهم دادگاه حقوقی قزوین و تأیید صلاحیت این دادگاه در رسیدگی بدعوی مطروحه فی مابین محاکم مذکور حل اختلاف می گردد و مقرر می دارد پرونده پس از ثبت نتیجه و کسر از موجودی به مرجع ذی ربط اعاده گردد.
رئیس شعبه 8 دیوان عالی کشور ـ مستشار ـ عضو معاون
عباسیان ـ اللهیاری ـ کریم پور نطنزی