تاریخ نظریه : ۱۳۹۷/۱۲/۲۲
شماره نظریه: ۷/۹۷/۳۳۶۶
نظریه مشورتی اداره کل حقوقی قوه قضاییه:
۱- با توجه به مواد مختلف قانون حمایت خانواده ۱۳۹۱ از جمله مواد ۲۹، ۴۱، ۴۲ و ۴۵ آن، مهمترین مسئله در بحث حضانت و ملاقات طفل، حفظ مصلحت طفل با عنایت به نیازهای اساسی مادی، جسمانی، تربیتی و عاطفی و ضروریات نگهداری وی است و از ماده ۲۹ قانون یاد شده که مقرر میدارد، «دادگاه ضمن رأی خود… با توجه به وابستگی عاطفی و مصلحت طفل، ترتیب، زمان و مکان ملاقات وی با پدر و مادر و سایر بستگان را تعیین میکند»، استفاده نمیشود که تعیین زمان ملاقات طفل با سایر بستگان منحصر به بعد از طلاق باشد، بلکه در ضمن رأی طلاق، دادگاه مکلف است از جمله در خصوص این امر تعیین تکلیف کند و این امر نافی تعیین تکلیف در مواردی که زوجین به هر دلیلی جدای از هم زندگی میکنند و حضانت طفل با یکی از آنها میباشد، نیست.
۲– با توجه به اینکه واژه «بستگان» مندرج در ماده ۲۹ قانون حمایت خانواده معادل واژه اقرباء است و این لفظ هم خانواده «قرابت» مندرج در ماده ۱۰۳۱ قانون مدنی است، منظور از سایر بستگان در ماده مذکور، بستگان سببی و نسبی موضوع ماده ۱۰۳۱ یاد شده است که با لحاظ معیارهای مندرج در ماده ۲۹ مذکور، یعنی وابستگی عاطفی و مصلحت کودک، به تشخیص دادگاه برای ایشان ترتیب، زمان و مکان ملاقات تعیین می‌گردد.